Het stond al lang op mijn verlanglijstje om eens een concert te bezoeken in Cafe De Amer in het dorpje Amen; vlakbij Grolloo. De plaats waar de grootste bluesband van Nederland (Cuby and The Blizzards) vandaan komen. Het was een hele reis door de storm en stromende regen naar het noorden van het land. Aangekomen bleek het al behoorlijk druk te zijn, de parkeerplaats was bomvol, net als binnen. Een prachtig authentiek café, waarbij de deel is omgetoverd tot een knusse zaal voor intieme optredens. Bij de ingang hangt een groot bord met alle optredens van dit seizoen, indrukwekkend. Vanmiddag een optreden van niemand minder dan Phil Bee's Freedom. Gelukkig waren er nog enkele stoelen vooraan vrij; het zou dus een "seated" optreden worden.

Phil Bee (alias Phil Bastiaans) heeft al meerdere bluesbands opgericht sinds 1990; oa Buzztones, King Mo en Phil Bee's Freedom. Daarnaast vele prijzen gewonnen in de Dutch Blues Foundation. Meest opvallend is het bereiken van de halve finale in de Internationale Blues Challenge te Memphis (Mississippi, USA). We mogen gerust stellen dat Phil Bee inmiddels tot de top van de blues scene behoort. Een andere mooie bijkomstigheid is dat ze met enige regelmaat cd's uitbrengen, dat is ondertussen lang niet meer vanzelfsprekend. Het laatste album is een live album opgenomen op Moulin Blues; Daarvoor verschenen "Home" en "Memphis Moon", werkelijk juweeltjes.

Na een korte introductie nemen de de heren plaats op het krappe podium. De eerste drie nummers zijn van hun laatste live album. De nummers zijn allemaal opgebouwd rondom de drums (Arie Verhaar) en bassist Carlo van Belleghem. Deze basis staat als een huis. Daaromheen krijgen de twee gitaristen Guy Smeets en Niels van der Steenhoven en Pascal Landslots op Hammond alle ruimte om naar hartenlust te excellereren. Het geheel wordt aaneen gezongen door Phil Bee himself met een mooie soulvolle stem. Het geheel ademt stevige blues. Het nummer "Down Don't Bother Me" is een cover die me doet denken aan Joe Cocker met daarin een waanzinnige mooie gitaar van Guy Smeets. Guy is nog maar 21 jaar oud; maakt sinds een jaar uit van deze formatie, maar wat een waanzinnig talent. Het nummer "Sunday Morning" is gemaakt door Pascal Landslots met de tekst van Phil Bee. Een heerlijk zwoel jazzy sfeertje door het Hammond orgel van Pascal. Op het eind van het nummer krijgen we een prachtig duel tussen de Hammond van Pascal en gitaar van Niels van der Steenhoven.

In de pauze is het tijd voor een traditie; zelfgemaakte soep en een gehaktbal. Waar zie je dat nog? De eerste twee nummers van de tweede set zijn geschreven door Phil Bee. "I Gotta Fly" toen hij net gescheiden was en "Power Of Love" toen hij weer een nieuwe relatie had. Het nummer "Old Love" is van Eric Clapton, maar Phil Bee weet er een geweldig mooi romantisch sfeertje in te brengen. Het volume gaat omlaag, muisstil is het in de zaal als Phil zonder versterking een deel van de songtekst zingt; kippenvel. De nummers lopen qua tijdsduur allemaal uit, zodat Phil in de knel komt met de tijd. Hij besluit om de setlist iets in te korten; dit tot groot protest van de zaal. Het laatste nummer van de tweede set is wederom een cover van Eric Clapton; "Got To Get Better In A Little While". Een magnifiek nummer, met daarin een bass solo van Carlo Van Belleghem en een drumsolo van Arie Verhaar.

De derde set staat weer vol met hoogtepunten. Zoals de geweldige gitaarsolo van Guy Smeets in het nummer "Wheels Of Emotion", fabelachtig. "I'll Take Care" is een nummer uit 1959 geschreven door Brook Benton, maar bij mij bekend van Beth Hart/Joe Bonamassa. Fantastisch, het lijkt wel of er geen rem meer op zit, waanzinnig mooie muziek. En dan krijgen we nog als toetje een nummer van The Allmon Brothers Band, "Whipping Post" met een heerlijke stuwende bass van Carlo. Het laatste

nummer is zo langzamerhand een klassieker aan het worden. Elk concert spelen ze dit nummer dat geschreven is door Phil Bee met als herinnering aan zijn moeder die onlangs is overleden. Maar een ieder kan zelf een geliefde in gedachten nemen die hij of zij is verloren. "One last kiss. See you on the other side". Guy Smeets neemt wederom een fantastische gitaarsolo voor zijn rekening, met daarin veel dynamiek. Van scheurend tot fluisterstil en weer naar scheurend.

Dan lijkt het voorbij te zijn. We krijgen nog een traditie voorgeschoteld, een bezoeker die voor de 1e keer café De Amer bezoekt mag ‘’en public’’ zijn ervaring delen, heel origineel initiatief. Deze gast nodigt Phil Bee en zijn band nog eens uit om een toegift te geven en dan kon natuurlijk niet uitblijven. Met de klassieker "Big Legged Woman" komt het einde in zicht van een fantastische middag. Na bijna 3 uur spelen zit het erop.

We zijn getuige geweest van Nederlands beste bluesband op dit moment. En dat op het legendarische podium waar wijlen Harry Muskee menig keer heeft gestaan. Wat een waanzinnig veel talent en enthousiasme hebben alle bandleden van Phil Bee. Ze brengen je met hun bezieling helemaal in vervoering. Alle bandleden zijn volledig op elkaar ingespeeld en met veel improvisatie zijn ze volledig één met de muziek. Op dit moment is Phil Bee ook te bewonderen in de serie van Johan Derksen "Keep The Blues And American Alive". Zeker ook de moeite waard, maar een bezoek aan Phil Bee's Freedom mag je echt niet laten lopen. Dit moet je eens hebben meegemaakt, met als gevolg dat je ze voor altijd deze band opsluit in je hart.

Roelof Passies

Met dank aan © Gerrie van Barneveld voor de foto's

Setlist:

1e Set: 1. Down The Line; 2. Your Love; 3. Down Don't Bother Me; Sunday Morning; 5. Ain't That Loving.

2e set: 1. I Gotta Fly; 2. Power Of Love; 3. Old Love; 4. Got To Get Bether, 5. Soulshine.

3e set: 1. Wheels Of Emotion; 2. I'll Take Care; 3. Whipping Post; 4. One Last Kisss.

Toegift: 1. Big Legged Woman.